Ik heb het maar niet nagekeken, maar volgens mij schreef ik zoiets in een van mijn eerste weblogs (2016) al: regering wil minder regels. Het is van alle tijden: overheden die minder regels willen en ondertussen ….. steeds meer en ingewikkelde regels bedenken. Maar goed, het is lovenswaardig: ook deze regering wil minder regeldruk.
Mooie term ook, ik kende hem nog niet: regeldrukkosten, de dikke van Dale kent ‘m overigens ook (nog) niet. Dat geldt ook voor die andere term: ‘bedrijfseffectentoets’. Het ‘nee, tenzij principe’, ook een mooie vondst. We gaan het meemaken, want zoals wij ondernemers allang weten: eerst zien, dan geloven.
Wat gaan we nou krijgen? “De personeelskrapte bij accountantskantoren kan ertoe leiden dat er stevig geschrapt gaat worden in het klantenbestand, zo schrijft het FD”. Zo! Daar zit je dan met je goeie gedrag, overboord gekieperd omdat ze geen tijd meer voor je hebben en/of je niet interessant genoeg meer bent.
De reden? Dezelfde als in vele andere branches: de vaste kern accountants wordt oud en stopt over niet al te lange tijd met werken en er is te weinig nieuwe aanvoer. Inderdaad: de wet van vraag en aanbod dus en die wet heeft – zoals mijn leraar economie decennia geleden al zei – altijd gelijk en als ‘ie geen gelijk heeft, dan krijgt ‘ie het wel. Maar gelukkig komt er dus minder regeldruk, dat scheelt.
Het was natuurlijk te verwachten: opdrachtgevers proberen de fiscale en boeterisico ’s op schijnzelfstandigheid door te schuiven naar de opdrachtnemers (als in zzp ‘ers, freelancers, ondernemers, zelfstandigen). Goh! Dat is toch wel een beetje: nooit geschoten is altijd mis, toch? Wat het – vind ik – ook is: een beetje zielig.
Het mag (zo) ook niet, aldus juristen. Maar het is – vind ik dus – vooral ook zielig. Of je bent opdrachtgever, je huurt een echte ondernemer in voor een specifieke klus en je regelt dat gewoon goed. Of je neemt iemand in loondienst, al dan niet via een uitzendbureau. Ingewikkelder dan dit hoeven we het toch niet te maken? Nou, de overheid zelf trekt zich daar soms ook niks van aan, getuige dit verhaal. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren….. Daar is een wereldberoemd boek over, en een heel mooi album met liedjes.
Het was zo ’n mooi plan (tenminste, dat vonden sommigen + de EU): alle bedrijfspensioenen worden individueel en dus niet meer collectief, collectief zoals we dat in NL al decennia kennen. Dan kan en mag dus iedere pensioengerechtigde a) kiezen hoe zijn/haar ingelegde pensioengeld belegd wordt en b) kiezen hoe de uitkering verloopt. Vrijheid, blijheid.
En toen kwam de realiteit, want in de praktijk zijn er daarmee nogal wat problemen mee. Een van de plannen was dat iemand ervoor kan kiezen om de eerste jaren (of zelfs jaar) meer te krijgen en daarna minder. Dat lijkt een leuk (en zelfs een logisch) idee, maar zoiets heeft ook allerlei ingewikkelde en bijkomende effecten die misschien niet iedereen goed kan (of wil) overzien. Dus moest er een rekentool komen waarmee de pensioengerechtigde zelf aan de slag kon, maar dat valt in die praktijk nogal tegen. Want dus ingewikkeld, project tijdelijk stopgezet. De rekentool is er over een jaartje. Of niet, we zien wel.
De regering heeft de nieuwe fictieve rendementen voor 2024 vastgesteld en gepubliceerd. De fictieve rente gaat van 0,92% naar 1,44% en de aftrekbare rente op schulden van 2,46% naar 2,61%. De fictieve opbrengst van overige bezittingen (verhuurde huizen, crypto ‘s, leningen e.d.) was 6,04% en dat blijft zo.
De Belastingdienst is veel, maar toch vooral ook een toezichthouder die ons als (hopelijk brave) burgers controleert op het niet onbelangrijke levenslot: betalen wij wel netjes op tijd en genoeg belasting? Toch? In dat toezicht houden ging de laatste jaren nog wel eens wat goed mis en dus….. werd er een toezichthouder opgetuigd die de toezichthouder moest gaan controleren.
Die op de toezichthouder toeziende toezichthouder (drie keer raden wie daar directeur is) heeft inmiddels haar jaarlijkse rapport gepubliceerd enhaar plannen voor 2025. To whom it may concern.
Het begint bij twee soorten mensen: zij die voldoende vermogen hebben om (vindt de overheid) daar belasting over te moeten betalen en zij die dat niet hebben. Die laatsten kunnen verdergaan met hun leven, de eersten zijn al sinds eind 2021 (of eerder) bezig met het zoeken naar het antwoord op de vraag of het allemaal wel ‘eerlijk’ is gegaan.
De ‘vermogenden’ zijn dan vervolgens weer te splitsen in twee groepen: zij die bezwaar hebben gemaakt tegen de aanslagen en zij die dat (nog) niet gedaan hebben. Tot nu toe nam de Belastingdienst het strenge standpunt in dat wie na het knijpen niet gepiept had ook geen aanspraak op ‘compensatie’ meer kon hebben, oftewel: jammer dan. Dat strenge standpunt is blijkbaar nu aan het wankelen gebracht door de inhoud van de openbaar gemaakte Woo-documenten. We gaan het zien. Weer een paar miljard uit de overheidsbegroting geslagen? Ook hier hoort een liedje uit de oude doos bij.
Klikbrieven (het zullen tegenwoordig wel mailtjes zijn, of appjes, sms’jes), altijd een lastig fenomeen. Toen al en nu nog steeds. Mensen die denken de maatschappij te helpen door over hun buren, familie, kennissen te klikken bij de Belastingdienst, terecht of onterecht. Of een concurrent in zwaar weer te brengen door te klikken over diens (al dan niet vermeende) zwartwerken (je kent dat wel, ‘kan ook zonder Btw’).
Als de Belastingdienst dan (al dan niet mede) op basis van dat klikken eens gaat kijken bij de geachte belastingplichtige dan wil het slachtoffer natuurlijk wel graag weten hoe de Belastingdienst op het idee kwam om eens bij hem/haar te komen kijken. De vraag is dan: moet de Belastingdienst de inhoud van die klikbrief dan laten zien? Nee, zegt een rechter. Kort samengevat: het privacybelang van de klikker gaat boven het informatiebelang van de geachte belastingplichtige.
We zitten nu twee maanden in het ‘post moratorium tijdperk’ en de effecten van het besluit van de overheid (en haar uitvoerder de Belastingdienst) om weer bovenop deze kwestie te gaan zitten worden merkbaar. Volgens de KvK zijn er 25% meer bedrijven opgeheven dan in 2024. Is dat alleen hierdoor? Vast niet, maar meewegen zal het vast. Ook leuk: 600 zzp ‘ers die door de overheid zijn ingehuurd om de Toeslagenaffaire tot een goed einde te brengen lopen de kans op een boete.
Ook de Hoge Raad wordt inmiddels het hele proces ingetrokken en stelt (terecht, vind ik) vast dat bij de beoordeling of iemand een echte, dan wel een schijnzelfstandige is naar alle omstandigheden gekeken moet worden. Hebben we iets aan deze uitspraak? Ja. Dat betekent dat het toch wat ingewikkelder ligt dan de overheid tot nu toe probeerde voor te spiegelen. We zijn begonnen …….
Als je – zoals velen onder ons – werkt op ‘uurtje factuurtje’ dan is het altijd lastig te bepalen welke uurtarief je dan kunt/mag gebruiken. Wanneer ben je te goedkoop, wanneer ben je te duur? Spieken bij de concurrentie helpt, uitproberen wat je waard bent helpt, maar een (soort van) objectieve graadmeter zou toch wel handig zijn. Knab-bank heeft een onderzoek gedaan en komt met resultaat in de vorm van een boekje.
Leuke resultaten zie ik in dat boekje. Waar je gevestigd bent maakt uit, welke opleiding je hebt maakt uit en in welke branche en voor wie je werkt maakt heel veel uit. Echt nieuws is dat natuurlijk niet, iedere ondernemer weet dat allang. Wat niet is meegenomen is hoe ervaren je bent, hoe (commercieel) handig je bent, wat je reputatie is en dat is dan wel weer een beetje jammer, hoewel ik ook niet weet hoe je dat zou moeten meten natuurlijk. Maar desalniettemin: een leuk startpunt is het wel ook al moet je altijd bedenken: dit zijn ook ‘etalagetarieven’. In de praktijk zie ik nogal eens heel andere tarieven en wat ik ook zie is dat er nogal wat ‘niet declarabele uren’ gemaakt worden om het allemaal toch maar niet te prijzig te maken voor de klant. Per slot is een uurtarief ook maar een verkoopargument. Toch? Opvallend feit wel: de overheid is blijkbaar de beste klant, financieel gezien.
