Het is allang bekend: na 30 jaar hypotheekrente-aftrek stopt de fiscale aftrekmogelijkheid. Het doel van die regel is natuurlijk duidelijk: het stimuleren van aflossen. Je mag als hypotheekrentebetaler overigens gewoon doorgaan na die 30 jaar, alleen is de rente dan fiscaal dus niet meer aftrekbaar, de schuld en rente verhuist dan naar Box3.
Nu blijkt zich een bijzondere situatie voor te doen waardoor het basisidee onder deze regeling verzuipt in de ingewikkelde belastingwetgeving. In Box 3 wordt de (rest-)hypotheek dus na 30 jaar een schuld en die schuld kan verrekend worden met de bezittingen in Box3. Stel dat over die bezitting € x belasting betaalt moet worden, dan wordt € x (veel) minder als er een hypotheekschuld in Box3 bijkomt. Hier leggen ze dat uitgebreider uit. Het kan verkeren, zo komt Jan Splinter dus toch door de winter….
Als er iets is dat later bekend zal staan als een symbool voor de jaren ’20 dan is het wel ‘maatwerk’. Dus ook ondernemers willen meer maatwerk van de Belastingdienst, vooral als hun situatie (wat) afwijkt van de standaardsituatie. Dat is het resultaat van een onderzoek dat de Belastingdienst onder ondernemers heeft laten doen (nee, mij hebben ze ook weer niks gevraagd).
Minder streng zijn bij kleine fouten staat ook hoog op de agenda, net als een ‘gelijkwaardige behandeling’ (wat dat ook moge zijn). Dat gaat allemaal niet meevallen, durf ik nu al te voorspellen, met zo ’n 30.000 belastingambtenaren op 2,5 miljoen grote en kleine bedrijven en instellingen.
Ooit (een jaartje of 8 geleden) was er een nieuwe wet: DBA (Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties), die wet moest volledige duidelijkheid scheppen op het terrein van arbeidsrelaties: wanneer is iemand nou zelfstandig ondernemer en wanneer is iemand werknemer? Dat ging vanaf het begin al niet goed (want zo makkelijk laat de arbeidsmarkt zich niet regelen), toen kwam Corona en lag alles stil (met een mooie naam: handhavingsmoratorium) en nu wil de regering (c.q. de Belastingdienst) met aanvullende regels (VBAR genoemd, verduidelijking arbeidsrelaties) de strijdbijl weer opgraven en vanaf 2025 paal en perk gaan stellen aan arbeidsrelaties die wel heel erg lijken op werknemerschap, maar juridisch en fiscaal nu als zelfstandig ondernemerschap door het leven gaan. De eerste branches waar scherp naar gekeken gaat worden zijn de gezondheidszorg, kinderopvang en onderwijs.
Dat was het plan althans. Het lijkt er op dit moment op dat ‘vanaf 2025’ vanaf 2026 gaat worden, de exacte regels kunnen waarschijnlijk niet voor einde jaar in de wet vastgelegd worden. De zelfstandigen zelf (althans: hun zelfbenoemde vertegenwoordigers) willen eerst meer duidelijkheid. Binnen de diverse maatschappelijke en economische organisaties is ook nog lang niet voldoende duidelijk wat de overheid precies wil gaan doen, wanneer en bij wie. En waarom. Ondertussen is de overheid zelf al wel bezig om een harde sanering uit te werken. In mijn vakpers vond ik de volgende tekst: “Het ministerie van Financiën streeft ernaar per 1 januari 2025 niet meer te werken met (potentiële) schijnzelfstandigen. Daarbij wordt overigens gewezen op het feit dat alle zelfstandigen ingehuurd worden via mantelpartijen. “Formeel is de schijnzelfstandigheid bij de mantelpartij, maar gezien de voorbeeldfunctie van het ministerie vinden wij het onwenselijk als via zo’n constructie mensen bij ons aan het werk zijn.” Om die doelstelling te halen is een aanvullend actieplan opgesteld”. Kortom: het begint te waaien en die wind zou over niet al te lange tijd wel eens tot een stevige storm kunnen aanwakkeren. Veroorzaakt door de Belastingdienst, maar ook omdat diverse bedrijven en instellingen nu bang worden en alle enigszins risicovolle arbeidsrelaties met zelfstandige ondernemers uit het raam kieperen.
