De EU vraagt uw gewaardeerde aandacht voor het volgende: er was in 2020 zo ’n 93 miljard aan Btw ‘zoek’. Dat geld had er dus moeten zijn, ergens, maar het was er niet. Althans niet bij de Belastingdiensten van de EU-landen waar het geacht werd te zijn. Het ‘Btw-gat’ wordt dat ook wel genoemd. Of dat geld ook echt zoek is weten we niet, het is een theoretische berekening tussen wat de EU becijferd heeft dat er (ongeveer) zou moeten binnenkomen en wat er feitelijk binnenkomt, dat gat is 9,1% van de verwachte Btw-inkomsten in de EU.
Als belangrijkste redenen voor dat gat ziet men: (carrousel-)fraude, administratieve fouten en faillissementen.
Volgens StasFin van Rij valt het in NL allemaal mee en heeft de Belastingdienst en de FIOD de zaak redelijk goed onder controle. In NL mist de overheid maar 2,8%, 1,7 miljard Euro. Weinig reden tot zorg dus, aldus de StasFin, in andere landen is het probleem vele malen groter.
Desalniettemin grijpt de overheid toch naar stevige middelen, zoals de nieuwe witwasregels. In die nieuwe regels worden alle PIN-betalingen vanaf € 100 opgeslagen in een centrale databank waarin alle banken kunnen rondkijken, op zoek naar mogelijke fraude e/o witwaspraktijken (een digitaal fijnmazig sleepnet dus). De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) is bepaald niet gelukkig met deze nieuwe regels en daar is de AP niet de enige in, zacht opgeschreven. Anders opgeschreven voorzien de tegenstanders Kafkaïaanse toestanden met deze wet.