De IACK, oftewel de ‘Inkomensafhankelijke Combinatie Korting’, is een soort toeslag. Maar dan anders, omdat de IACK direct via de aanslag Inkomstenbelasting als een belastingkorting wordt uitbetaald en niet via aparte ‘beschikkingen’ zoals bij de Toeslagen. Mensen met kleine kinderen kennen de IACK wel, als het goed is tenminste. Op zich is het een best te snappen regeling, als je tenminste goed begrijpt hoe die werkt dan (gna, gna). Het is overigens ook een aangenaam profijtelijke belastingkorting.
Ingewikkelder wordt het als er sprake is van gescheiden en apart wonende ouders en co-ouderschap. Beide ouders kunnen dan apart, dus twee keer -onder voorwaarden- van die belastingkorting gebruik maken, maar hoe dat -wat betreft die voorwaarden- precies uitwerkt is al sinds het bestaan van de regeling een heftig discussiepunt.
Want wat als dus die kinderen in wisselende samenstelling in de twee huishoudens wonen? Waar leg je dan de grens? Bij 1 dag per week? Of 2? Of 3? Of…? (want bedenk dus: het is een aangenaam profijtelijke belastingkorting). Daarover is tussen belastingplichtigen en de Belastingdienst de afgelopen jaren heel veel ruzie geweest en de Hoge Raad heeft nu geprobeerd daar een eenduidige lijn in te trekken. Fijn. Ter leringh ende vermaeck ook.