Als het goed is weet iedereen het al lang, maar voor alle zekerheid en compleetheid: ik ben vacant (uit het latijn vacatio dus, vakantie) vanaf 24 juli tot en met zondag 29 augustus. En vacant is bij mij ook echt vacant, weg, foetsie, exit. Wel nog even aan een goede traditie gehoor geven: de laatste loodjes die overbleven komen er nog wel aan; afgesproken is afgesproken. Is er in de tussentijd iets: zet het op de mail dan pak ik het na mijn vakantie direct op. En terwijl je misschien wacht: wachtmuziekje. En nog een, of liever deze? See you in september…..
Het hele Corona gebeuren heeft heel verschillende gevolgen, gevolgen die we nu ook nog maar deels kunnen overzien. Maar er is wel een opvallend gevolg: ‘de mense’ kunnen hun geld niet uitgeven en dat wordt dus (dan maar) opgespaard tot betere tijden, althans: dat ziet de INGbank. Dat wordt dan dus een ‘spending-spree’ (a la the roaring twenties)? Wie weet. De Rabobank heeft dan weer iets anders uitgerekend: de NOW-(loon-)steun heeft volgens deze bank 230.000 werklozen en 5.300 faillissementen voorkomen. Althans, voorkomen – vooruitgeschoven want de bank verwacht een ellendegolf in de tweede helft van 2021. Op die ellende sorteert de overheid al voor door voor de terugbetaling van teveel ontvangen TvL-steun ‘maatwerk‘ te gaan leveren. Het budget voor de TONK-steun wordt verdubbeld (maar bijna niemand wil ‘m). Ondertussen sluist Moderna haar winsten weg naar belastingparadijzen, althans volgens het SOMO (goh!). Liedje!
Wet DBA? Dat is die wet die in 2016 de (toen twee jaar oude) regels rond de Verklaring Arbeidsrelatie (VAR, weet je nog?) verving en sinds die tijd (2016 dus) maar niet van de grond wilde komen. Omdat -kort gezegd- bijna niemand er iets mee kon in de praktijk en nog steeds niet kan, zo blijkt. En iets dat niet werkt, dat werkt niet. Dus doet de Belastingdienst niets, ook al is er sprake van flagrante schendingen van de DBA-basisregels. Dat ‘moratorium’ (op de handhaving van de wet DBA) loopt nu door tot (tenminste) 01 oktober 2021, aldus StasFin Vijlbrief. Bijna iedereen was die wet ook alweer vergeten en (bijna) niemand hield zich er ook aan. En als ik het artikel achter de link goed begrijp gaat dat allemaal ook nog wel even (door-)duren. Het fiscaal en juridisch parkeren op een verboden stukje straat blijft dus nog wel even ongestraft. Tenzij natuurlijk, want een tenzij is er altijd en overal (tenzij er sprake is van een echt flagrante schending van de regels….). Rare jongens, die politici. Je hoort….
Twee weken geleden dacht ik nog dat het deze zomer redelijk stil zou worden rond Corona, maar zo werkt dat dus blijkbaar niet. En dan bedoel ik niet het wel/niet/deels (*) oplopen van de besmettingen en/of het wel/niet/deels (*) opheffen en weer terugdraaien van de Corona regels. Ik bedoel het ‘gedoe’ over de financiële steunmaatregelen van Vadertje Staat. Inmiddels blijkt dat 7 op de 10 bedrijven die loonsteun (NOW) gehad hebben die steun deels moeten terugbetalen omdat hun omzetterugval lager was dan ze eerst dachten. Dat blijkt ook te gelden voor de TVL-steun. Ook de TOZO blijkt meer problemen op te roepen dan vooraf gedacht. Ik zag ook de Nationale Ombudsman nog langskomen met zijn oproep tot ‘maatwerk’ in dit soort problematische gevallen. Ja hoor: maatwerk – hoe had de goede man gedacht dat te gaan doen dan? Met honderdduizenden bedrijven die steun gehad hebben. Zie de Toeslagenaffaire, denk ik dan. En ohja: uitstel voor belasting betalen is er niet meer en het terugbetalen moet beginnen. Dus er komen (veel?) gevallen van tegelijk terugbetalen van teveel ontvangen steun EN aflossen belastingschulden. Oeioei….. Bijpassend liedje, vind ik (en kijk eens of je sommige muzikanten herkent).
De winstbelasting voor bedrijven (in NL vooral de Vennootschapsbelasting) is voor veel landen een manier om bedrijven aan te trekken: hoe lager die belasting hoe interessanter een land als vestigingsplek is. En daar zijn de inwoners van dat land dan weer blij mee (want werk) en de regering van dat land ook (want daardoor extra belastinginkomsten). Aan die race naar de bodem van 0% belastingheffing willen veel politici al jaren een einde maken, maar dat wilde nog niet zo makkelijk lukken (je snapt waarom). Maar er is nu een (soort van) wereldwijde overeenkomst waarin vanaf 2023 onder de belastingheffing een drempel van minimaal 15% komt te liggen EN geprobeerd wordt de winsten van bedrijven te belasten in de landen waar die winst gemaakt worden (grappig: o.a. Ierland en Hongarije doen nog even niet mee, je snapt waarom). Gaat dit werken? Lijkt me sterk (ik zie op mijn vakgebied al de discussies waar de loopholes zitten). We gaan het zien.
Belasting heffen over bezit, het was, is en blijft een heikel punt. Sinds 2001 kennen we het ‘boxen-systeem’ met in de 3e box de spaarrekeningen, aandelen en andere beleggingen (zoals 2e huizen e.d.); schulden mogen daar dan weer van afgetrokken worden en over het saldo daarvan moet betaald worden. De eigen woning (en de bijbehorende hypothecaire schuld) viel daar dan weer buiten (want belast in Box 1) en ook het bezit van aandelen in eigen bedrijven volgen een ander traject (Box 2, daar is de opbrengst belast). De oudjes onder ons weten misschien nog dat voor 2001 niet het bezit, maar het rendement (rente, dividend, huur e.d.) belast werd. Met allerlei vrijstellingen en heffingsdrempels overigens, but let ’s not go there. Vanaf 2001 werd dus bezit belast, en wel tegen een bedacht (forfaitair) rendement van 4% en daarover een belastingheffing van 30%. Dus feitelijk 1,2% belastingheffing. Heel onredelijk was dat bedachte rendement toen overigens niet: de spaarrente lag toen ergens tussen de 3,5% en 4% en een voorzichtige belegging in aandelen haalde ongeveer hetzelfde. Toen kwam dus de financiële crisis van 2007/2008 en nam de spaarrente een duikvlucht naar beneden. De forfaitaire rente in Box3 bleef echter hetzelfde, daar werden vele mensen behoorlijk boos over en die stapten naar de rechter. Wat zeg ik: rechter, vele rechters, want ‘niet eerlijk’, ‘in strijd met de rechten van de mens’ en zelfs ‘diefstal’. Die rechters bewogen in het begin niet zo mee (politiek besluit, deal with it), maar dat is de laatste jaren aan het schuiven. De Hoge Raad heeft recent een interessante uitspraak gedaan die er -kortweg- op neer komt dat als (als!) iemand door die veel te hoge belastingheffing moet interen op zijn spaargeld dat een ‘buitensporige last’ is, en dat mag niet (rechten van de mensch). En dat is eigenlijk de eerste echte bres die in het tot nu toe onneembare fort is geslagen. Ik begrijp ook dat de nieuwe regering gaat werken aan een heel nieuw systeem. Spannend! Ze rennen naar de bres om het gat weer dicht te krijgen….. Update 18 juli 2021: de Tweede Kamer eischt pronte actie.
Het is net als met regen, als je er niet op zit te wachten zijn ze er weer: de proefballonnen over een wettelijke verplichting voor ondernemers om ‘iets’ te doen aan hun ‘pensioen’. En als die ballon in de lucht hangt is de ballon over een verplichte AOV meestal ook nooit ver weg. Deze keer is het Knab (ja, dat is die omgekeerde bank) die onder haar klanten een onderzoek deed. Nooit slecht natuurlijk: een onderzoek. Maar een onderzoek onder (alleen) klanten van een instelling die dit soort dingen ook verkoopt? Mwah, dan zet ik altijd gelijk mij zorgelijke bril op en ga ernstig kijken. Maar doe er vooral je voordeel mee. Het meest zorgelijk vind ik de laatste twee alinea’s waarin Knab de overheid aanspoort om ….. nou ja, lees het zelf. Wij van WC-eend …..
Ik schreef er al eerder over: de nieuwe EU Btw-regels die vanaf medio 2021 zijn gaan gelden en kort-door-de-bocht samengevat zijn: de verkoper gaat de Btw betalen aan het land waar de koper woont. Dat is wat makkelijker opgeschreven (dus hier wat meer duiding) dan gedaan, maar goed daar geven de EU-kaders weer wat minder om: dat ‘beetje’ administratief gedoe houdt alle ondernemers jong en alert. Om dat allemaal geregeld te krijgen is er een enorme administratieve kerstboom opgetuigd; Btw aangeven in 26 (andere) EU-landen is natuurlijk ook geen sinecure. Die kerstboom functioneert nu een paar dagen en daar is de eerste panne al: wat (bijvoorbeeld) te doen met ‘retouren’? En daar zijn er nogal wat van in de internethandel, retouren. En hoe werken die retouren uit op het drempelbedrag? En …. kortom: weer puik geregeld allemaal.
Ik zie ze in boekhoudingen steeds vaker langskomen: abonnementen voor data-opslag ‘in de cloud’. Makkelijk, automatisch en niet (echt) duur. En ook handig in verband met de fiscale bewaarplicht; je weet zeker dat je altijd een kopie hebt. Toch? Zeker waar, totdat… Totdat de provider je account op slot doet omdat er ergens iets in je account niet bevalt, in strijd is met de regels of iets anders. Op Tweakers stond er vorige week een leerzaam verhaal (in 5 partjes, dus doorbladeren) over. Als je voor al je data volledig vertrouwt op zo’n live opslagdienst: lees en huiver. En zorg voor een backup….. Zeker als je ook (over) deze uitspraak van de Hoge Raad leest….
