Maand: februari 2020

Het rommelt al lang in Box 3, dat is geen nieuws. Al sinds jaren klaagt alles-en-iedereen over de hoogte van de Box 3-belasting omdat spaargeld nagenoeg niets meer oplevert en de (?r)overheid toch ieder jaar weer belastinggeld komt ophalen. Klachten tot aan de Europese rechters zelfs, want het zou in strijd zijn met het Europese verdrag voor de Rechten van de Mens (wegens diefstal). Die klagers hebben overigens (grotendeels) gelijk gekregen.
Dus wat doen (veel) mensen? Die ‘vluchten’ in aandelen omdat daar het rendement nog wel +0% is (en mede daarom doen die aandelen het op de beurzen ook zo goed, de wet van vraag en aanbod….). Maar de overheid heeft wel geluisterd en past de heffing op vermogen langzaam aan: minder belasting op spaargeld en meer belasting op aandelen. Slim hè? Er komen weer nieuwe regels aan en dat betekent dat die beleggers (weer) de pineut zijn, zo las ik afgelopen week in de Financiële Telegraaf. Tja. Bij dit soort zaken schiet er altijd een liedjestekst (mooi liedje ook, trouwens) door mijn hoofd. En het nieuwe boek van Thomas Piketty verkoopt ook al goed…..

De werkgeversorganisaties vinden dat het wel wat minder kan met al die fiscaal-financiële hulp voor (kleine) ondernemers. Tja. De (grote) werkgevers dus. Oké. De vakbonden (werknemers) vinden dat trouwens ook. Mooi, dat ze dat allemaal vinden. Maar, maar…… wat vinden die bijna 2 miljoen ondernemers dan? Nee, die vinden dat natuurlijk helemaal niet zo leuk, maar die hebben nou eenmaal geen lobbyisten in Den Haag dus dat is jammer dan….
Het moet natuurlijk allemaal geleidelijk gebeuren, dat versoberen. En alleen gelden voor de ‘onechte’ ondernemers en…, en….. Maar toch, er wordt inmiddels al (een beetje) gesleuteld aan de fiscale faciliteiten voor ondernemers en blijkbaar is dat nog niet genoeg.
En die ‘onechte’ ondernemers? Wie zijn dat en hoe herkennen we die? Daar wordt ook aan gewerkt: de computer moet dat allemaal gaan regelen….. Ojé. SkyNet komt eraan…..

Dit (hier schrijven over wat er zoal speelt op mijn eigen vakgebied) doe ik niet vaak, maar het moet nu echt even. Want afgelopen week rinkelde er een harde alarmbel over iets waar ik mij al tijden aan irriteer: onze (ook mijn) rol als onbezoldigd opsporingsambtenaar politieagent.
Eerst hier wat uitleg.
Iedereen en alles moet dus op allerlei zaken gaan letten en, als dat volgens de richtlijnen moet, daar melding van maken bij het FIU (wel eens van gehoord? Hier vind je ze, Wiki hier). Herinner je je nog die 700 miljoen boete voor de ING? En laatst een wat lagere boete voor de ABN? Die deden dat dus niet goed genoeg, volgens de overheid. Ja, dat gaat over dezelfde wet als waar ik het nu ook over heb: de WWFT. Maar wat blijkt dus, aldus de beroepsgroepen dan: vervolgens doet de overheid veel te weinig met al die meldingen. Want te weinig personeel.
Tja…..
Ondertussen heeft de ING 2.000 mensen aan het werk die alles en iedereen aan het ‘screenen’ zijn. Ik las laatst (nee, ik weet niet meer waar) dat iemand die al 40 jaar particulier klant was bij een bank een zakelijke rekening aanvroeg. Die aanvraag duurde 6 weken (voorheen 1 a 2 weken) en de rekening werd alleen maar gegeven als de klant maximaal 10% van zijn omzet cash afstortte.
Zeker, die meneer aan het einde van het artikel heeft wel een punt, maar dit soort krampachtige toestanden is wel de totaal andere kant van wat goed en werkbaar is en waar de goeden weer eens onder de kwaden moeten lijden ter meerdere glorie van ….. ja, van wat?
Nah ja… als (schrale) troost dit dan maar?

Binnenkort worden we weer overspoeld door reclames vanwege de overheid: ‘we’ ‘moeten’ weer aangifte Inkomstenbelasting 2019 doen. Voor 01 mei. En natuurlijk heeft de overheid ons dat aangeven weer zo makkelijk mogelijk gemaakt. Toch?
Nou valt dat allemaal wel mee (of tegen, zo je wilt): zowel die 01 mei als dat makkelijk zijn in de praktijk nogal relatief.
Wat betreft dat makkelijk: ik zag afgelopen week de jaarlijkse checklist 2019 van het Register Belastingadviseurs langskomen: 10 bladzijden met vragen en dan zit eigenlijk nog niet eens alles aan complexe kwesties er expliciet in. Misschien is mijn (veel kortere) checklist dan toch ook wel handig……. (maar die is exclusief voor klanten ;-))

Heel vroeger had je nomadenstammen die rondtrokken op zoek naar voedsel en water (en soms ook vrede en veiligheid). Toen was dat voor prehistorische overheden ook al een probleem, want ‘onder wie’ vielen die eigenlijk?
Voor overheden is dat natuurlijk wel een issue, ‘onder wie’ iemand valt. Dat heeft natuurlijk iets met gezag te maken, maar vooral toch ook met het innen van belastingen. Inmiddels hebben we een nieuwe vorm van deze nomaden: de digitale nomade. Lastige mensen qua fiscaliteiten, die digitale nomaden. Want of ze verdwijnen volledig van de fiscale radar, of ze worden door zoveel radarstations opgevangen dat ze volledig kaalgeplukt worden. Ingewikkeld ook, zoiets als dit. Skypen dan maar? Of Facetimen?

Een bijzondere en grappige (nou ja, voor de betrokkene wat minder grappig) rechterlijke uitspraak zag ik deze week. Kijk eens rond in die uitspraak, curieus toch?
Ik heb in zo ’n geval nog wel eens de (vaak onbedwingbare) neiging uit te zoeken over wie dit nou gaat. Zo moeilijk is dat niet als je een beetje de weg op het internet weet te vinden. Heb ik niet gedaan deze keer.

Ken je die, dat verhaal over ’the Two Towers’? Een moderne variant daarvan zijn misschien ‘de twee belastingschijven’ (dat waren er voorheen drie en overigens ooit zelfs zeven).
Dat hele gebeuren is voor mij en mijn vakgenoten best interessant natuurlijk, en natuurlijk ook belangrijk voor iedereen met inkomen en/of vermogen, oftewel: de geachte Belastingplichtigen (Bp’s, in onze vaktaal).
Ingewikkelde materie ook, want in dit artikel wordt omstandig uitgelegd dat die verandering van drie naar twee schijven maar een deel van de fiscale werkelijkheid (of complexiteit) is. Lees het eens door; de mate van beschaving kun je aflezen aan de complexiteit van de regels…… Toch?