Als het goed is wisten jullie het: ik was er even niet, wegens vakantie dus. Vanaf morgen (maandag 26 augustus) ben ik weer terug op mijn post. Terug met wel gelijk twee ongemakken: een ontstoken pees in mijn voet en (wel volgens planning) morgen wordt mijn zakelijke internetverbinding omgebouwd (en die is dus – net als mijn telefoon- vast een tijdje uit de lucht). Ik zag een redelijk goedgevulde mailbox, een stapel post en een knipperende teller op mijn antwoordapparaat. Komt allemaal goed, maar dat zal even duren. Heb geduld.
Ooit las ik een verhaal over de weg van Amsterdam naar Haarlem; die was erg gevaarlijk omdat er veel struikrovers in de bosjes lagen te wachten op langslopende goed gevulde beurzen en/of andere zaken die niet door de beugel konden. Ja, dat speelde rond het jaar 1750. Dat soort struikrovers waren ook een belangrijke aanleiding voor het oprichten van de eerste bank; daar kon je je geld inleveren, kreeg je een briefje (het latere bankbiljet) dat je bij een andere bank, heel ergens anders, weer in kon leveren (met een wachtwoord, toen al!) en dan kreeg je je geld weer terug. Handig. Maar we leven in 2019, dus die struikrovers liggen niet meer in de struiken en langs de weg. Ze zitten comfortabel in een bureaustoel achter een computer en hebben het van daaraf voorzien op je beurs banksaldo. Een op de twaalf mensen had er last van in 2018 las ik. Zo! Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Trap er niet in! Zie waar je kwetsbaar bent en doe daar wat aan, of mee.
Vanaf 2020 bestaat de KOR (Kleine Ondernemers Regeling voor de Btw) niet meer. De koning is dood, leve de nieuwe koning (die we voorlopig KOR II gaan noemen). De nieuwe regeling leek in eerste instantie niet al te ingewikkeld, inmiddels heeft in mijn vak de twijfel stevig toegeslagen. Het aantal voorbeeld- en rekenmodellen is al niet meer te tellen (en dat wil wat zeggen, in mijn vak) en iedereen is klaarwakker. Het blijkt inderdaad ook ontzagwekkend lastig te zijn in veel gevallen: op zich is het al lastig, maar je moet ook nog eens 5 jaar terugdenken en 3 jaar vooruit. Als je handelt met het buitenland (verkoop en inkoop, ook al is dat af en toe) en/of de grotere verleggingsregeling (bouwsector) van toepassing is, of kan zijn, of wordt, dan is die nieuwe KOR mogelijk/waarschijnlijk niet mogelijk, of niet handig, of zelfs duur. Het begint er dus op te lijken dat deze versimpeling gaat uitlopen op een enorm ingewikkelde toestand. Maar niet getreurd, we hebben nog even de tijd: uiterlijk 20 november 2019 moet de keuze zijn gemaakt. Ik heb natuurlijk al eens in mijn eigen klantenbestand wat zitten rondkijken en rekenen. Oei! En nog eens oei! Driewerf oei! Wie zich vast in wil lezen, dat kan onder andere hier. Antwoord op de vraag wat het beste te doen staan daar ook niet, maar je snapt de basis van wat eraan komt wel beter. Na de vakantie gaan we samen eens kijken, en rekenen.
Je weet het misschien niet, dus dan vertel ik het je bij deze: zoals geldt voor veel beroepen en organisaties zijn ook belastingconsulenten (yes, that ’s me) verplicht melding te maken van ‘ongebruikelijke situaties’ waar (mogelijk) sprake is van het witwassen van zwart geld. Dat staat beschreven in de WWFT (Wet ter voorkoming van Witwaspraktijken en de Financiering van Terrorisme, toe maar!). Wat dan? Hoe dan? Op ons -door de Belastingdienst gerunde forum- stond laatst een poll. De vraag was: Bij de klant moet u een correctie op de omzet maken als gevolg van bijvoorbeeld een negatief kassaldo of te lage marges. Fiscaal corrigeert u dit met een correctie op de winst en de verschuldigde omzetbelasting. De verschuldigde omzetbelasting suppleert u. Hebt u daarmee aan uw verplichtingen voldaan? De mogelijke antwoorden waren: Ja (dat antwoordde 24%) Ja, want door die suppletie heb ik melding gedaan (dat antwoordde 6% van mijn vakgenoten) Nee, ik moet ook melding doen bij het FIU (41%) En 29% wist het niet (zeker). Het juiste antwoord is de 3e optie, dus (ook) melden. Nou doe ik dat niet en nooit: omzet bijboeken. Maar je ziet hier wel dat ik en mijn vakgenoten naast belastingconsulent ook nog -onbezoldigde- speurneuzen moeten zijn. Nog even en we checken tegelijk ook of je fietsend aan het bellen bent ;-), of door rood rijdt, of…..
Voor ons als ondernemers is het natuurlijk een nogal belangrijk punt, dat betalen. Geld is ons zakelijke levenselixer, zonder geld houdt het allemaal op. Dat geldt natuurlijk ook voor niet-ondernemers, maar die hebben dan weer ondernemers (hun werkgevers dus) die dat varkentje voor een belangrijk deel moeten gaan wassen. Het geldverkeer, ooit door een Franse arts in een van de eerste boeken/studies over economie vergeleken met het bloed in ons lichaam: aanvoer van voeding en zuurstof, afvoer van afvalstoffen. Ik schreef hier al eerder over het (komende) verbod op contante betalingen boven de € 3.000. Nulees ik dat ‘mijn eigen bank’ het contant opnemen van geld gaat ‘ontmoedigen’ (wat nogal eens een voorloper is op ‘verbieden’ of onmogelijk maken). Diezelfde bank stuurt ons klanten een kaartje (gezellig, een kaartje!) waarin het gemak van een nieuwe betaalvorm wordt aangeprezen: ‘het betaalverzoek’. Handig! Vinden ze. Handig is het zeker, alleen is het hele boekhoudkundige en fiscale gebeuren gebaseerd op een factuur en als je dus zakelijk aftrekbare kosten wilt hebben zal er toch ook een factuur moeten zijn en dat regelt dat betalingsverzoek niet. Advies dus: eerst een goede en complete factuur, dan pas betalen. Een advies dat overigens ook geldt voor al die andere ‘handige’ betaalmethoden zoals iDeal, PayPal, Adyen, e.d.: eerst goede factuur, dan betalen. We zien ook de opkomst van (ook handige) betaalmethoden als ‘Tikkie’, ApplePay e.d. Steeds vaker betalen particuliere klanten daarmee, want dat is ook ‘handig’. Klopt op zich natuurlijk, dat handig. Maar onderschat de extra kosten niet: al die tikkies en aanverwanten leveren ontzagwekkend veel extra boekhoudwerk op door een uitdijende grootboekrekening Kruisposten (waar dan natuurlijk ook van alles en nog wat op fout gaat). Alle boekhouders scherpen hun pennen om al die boekingen tegen elkaar weg te vinken….. Back to the 80’s (of the future, nog toepasselijker). Kortom: niets mis met al die nieuwe betaalvormen, maar let als ondernemer wel op ‘je saeck’! Eerst nadenken, snappen en administratief goed regelen en dan pas meedoen.
De wettelijke regel dat je als eigen huisbezitter een energielabel voor je huis moet hebben is er al jaren (2015), alleen werd er tot nu toe eigenlijk niet echt iets gedaan als je dat niet had (inderdaad: gedoogbeleid dus, dit is Nederland immers). Dat gaat dus anders worden las ik deze week: gelijk € 170 boete aftikken als je bij verkoop van je huis geen energielabel hebt. Even economisch denken: wat kost zo ’n energielabel zelf dan? Nou, dat verschilt blijkbaar nogal. Van een paar Euro tot een paar tientjes begrijp ik, maar ik heb er zelf nog geen onderzoek naar gedaan; in de praktijk wil zoiets nogal eens zwaar tegenvallen. Het is blijkbaar wel wat doe-het-zelfwerk werk lees ik op de site van de Vereniging Eigen Huis en de voorlichtingspagina van de overheid. En als je toch aan het rondneuzen bent: ‘het’ klimaatplan is inmiddels klaar (samenvatting hier) en daar staan toch wel de nodige toekomstige kostenposten in opgesomd. Pfoei (veegt zweet van voorhoofd). Misschien kun je meerdere vliegen in één klap slaan? En als we dan toch bezig zijn met belastingen, eigen huizen en dergelijke: huiseigenaren moeten meer ‘zur Kasse gebeten werden‘, aldus het hoofd van de Nederlandse Bank. Fijne week was het weer…..
De problemen bij (en met) de Belastingdienst blijven maar doorzeuren in de publiciteit en de politiek.Deze week: cultuurproblemen en het vertrouwen is zoek, de dienstverlening is onder de maat. Zo! Het is wel eens beter gegaan met een van de meest cruciale onderdelen van de overheid.
Even op een rijtje dan maar. Cultuurproblemen? Het vertrouwen is zoek? Deze dus. En deze. De dienstverlening is onder de maat, volgens mijn beroepsgenoten dan? Hier. En toch… en toch… lukt het blijkbaar ieder jaar weer toch een ruime 300 miljard aan belastingen binnen te krijgen met een blijkbaar van paperclips en plakband aan elkaar hangende organisatie. Toch knap, niet dan?
Groot nieuws afgelopen week: de regering gaat drastische maatregelen nemen om een einde te maken aan de witwaspraktijken (in NL dan, want over de grens gelden weer andere regels, voorlopig dan). Op zich zeker wel een mooi idee: het moet maar eens afgelopen zijn met al dat zwarte geld. Toch? Een samenvatting van die plannen kun je onder andere hier lezen (inclusief linkje naar het complete plan, voor de nepnieuwsfoben). Maar we beginnen even bij het begin: over hoeveel zwart geld hebben we het eigenlijk? Dat weten we dus niet, logisch hè? Schattingen zijn er dus wel: ongeveer (of minstens) 16 miljard per jaar en dat is op een totale economie van ongeveer 700 miljard per jaar dus ruim 2%. Nou is 16 miljard een hele bak met geld, maar dit soort toch wel draconische maatregelen voor 2% van de economie? Meest zichtbare en voelbare idee in de plannen is dat er niet meer voor meer dan € 3.000 contant betaald mag worden, per transactie dan. Nou kan ik me niet heugen zo ’n bedrag ooit contant afgetikt te hebben (en ik ga al even mee, ik ben nog uit de tijd van de kascheques en zelfs mijn vader ’s loonzakje herinner ik me nog vaag). Maar er is toch wel enige paniek, bij autodealers bijvoorbeeld en de horeca wordt er blijkbaar ook niet blij van. Op HigherLevel liep er een leuke discussie over trouwens. Conclusie daar: die Bitcoin gaat nog groot worden (in NL 16 miljard per jaar?). Hoe dan ook: the times they are a-changing, prepare! Gooi die ouwe sok op tafel, voordat het niet meer kan….
