Breed in de pers sinds afgelopen vrijdag: StasFin Wiebes zet de DBA-regels tot 2018 in de ijskast. Oh ja? Is dat echt zo?
Ja, en nee dus ook tegelijk. Maar eerst (voor wie wil) dé brief van de StasFin. Ja, acht bladzijden om mee te delen dat er ’tot 2018 niet gehandhaafd zal worden’. Gedogen dus (waar ons landje zo ontzettend goed in is).
Intussen blijft de Belastingdienst “de boeven wel vangen, en beboeten”, ook nu. Wie -is dus de vraag- zijn dat dan wel, die ‘boeven’? Dat zijn dus degenen die willens en wetens de regels overtreden. En dan wordt het ingewikkeld, want wanneer doe je dat dan? Oftewel: de schijn van ‘duidelijkheid’. Echte duidelijkheid was er niet, is er niet en komt er dus ook niet.
1907
Toch maar even bij het begin beginnen. De nu geldende regels en de denkwereld daarachter stamt uit 1907 toen de rechten (en definitie) van werknemers voor het eerst echt werden opgeschreven. De tijd dus van werkgevers gehuld in pandjesjas en hoge hoed die langs hun bolknak de arbeiders (herkenbaar aan de pet, dan had je tenminste iets om af te nemen) afblaften. Echt wezenlijke zaken zijn er sinds die tijd in de wetgeving niet meer veranderd. Nou ja, wel heeeeel veeeeel jurisprudentie. Gelukkig signaleert de StasFin dat eigenlijk ook in zijn brief (alsof we dat al niet wisten).
Het hele plan van deze regering om de arbeidsverhoudingen te vernieuwen is nu vastgelopen: de DBA is (min of meer) buiten werking en met het andere deel (de Wet Werk en Zekerheid) gaat het ook al niet al te best. Mooie klus voor de volgende regering dus….
En tot die tijd is (en blijft het) dus ‘boeven vangen’. En blijven wij opletten.
Oh ja: er is inmiddels ook een petitie van ‘ondernemend Nederland’, voor als je zelf ook iets wilt doen.
